Çocuğun gelişiminin bu ön koşullarının sağlanabilmesi için ana/baba da bu özellikte bir ortamda büyümüş olmalıdır. Böyle bir ana/baba çocukta güvenlik içinde olduğu ve tehlikelere karşı korunacağı duygusunu uyandırır. Çocuk ancak bu duygu içinde giderek daha fazla güven kazanabilir.
Fakat bu belirtilen ortamı çocukluğunda tanımamış olan ana/baba “ihtiyaç içinde olan/yoksun” bir ana/babadır. Dolayısıyla böyle bir anne veya baba ana/baba yaşamları boyunca kendi ana/babalarının onlara doğru zamanda vermediklerinin -tamamen isteklerine yöneleni verici, onları ciddiye alan ve anlayan bir varlığın- arayışı içinde olan insanlardır.
Böyle arayışlar doğal olarak hiçbir zaman tam bir başarıya ulaşamaz. Bu ihtiyaçların tümüyle doyurulmasına imkan yoktur; çünkü “aranan” geriye dönüşü olmayan geçmişte kalan bir evrede -ancak doğumdan sonraki ilk zamanlarda- kurulabilen türden bir ilişkidir.''
|
ARKA KAPAK |
Terapi kavramına getirdiği bakış açısı da değişik;
''Terapinin hedefi hastanın yazgısında bazı düzeltmeler yapmak değildir; onun bu yazgı ile yüz yüze gelmesine ve bunun yasını yaşayabilmesine imkan hazırlamaktır''
''Sözlerden başka bir şey içermeyen girişimler -çok isabetli yorumlar olsa bile- bilişsel düzeydeki spekülasyonlar ile bedendeki saklı bilgiler arasındaki ayrılığı kaldırmaz. Belki daha da derinleştirir. Bağımlı kişi bu tür açıklamaları seve seve kabullenir ve bunlara inanmak ister çünkü o zaman gerçekle yüzleşmesine gerek kalmayacaktır''
-----------------------------------------------------------------------------------------
Ancak bu kadarını yazabildim. Kitap kolay okunanlar sınıfında değil. Pek çok cümleyi tekrar tekrar okumam gerekti ama 'pozitif olun, çakralarınızı açın, olumlu enerji yayın' tarzı onlarca kişisel gelişim (!) kitabı okumaktansa böyle birkaç kitap okumak değişime ihtiyaç duyanlardansanız -benim gibi- çok daha etkili olabilir diye düşünüyorum.